1 که گفت پرده بر افکن ز روی مرد افکن که شد بریده ترنج و کف جهان از زن
2 زبان یوسف اگر در نریختی به سخن به لعل چشم زلیخا نگشتی آبستن
3 چه خار بود که در دامن دلی آویخت که شد در یده گل باغ حسن را دامن
اولین نفری باشید که نظر میدهید ✨
1 هر شب چو ز هجر تو دل تنگ بنالد از سوز دلم سنگ به فرسنگ بنالد
2 هر صبحدم از درد فراق تو بنالم زانگونه که در وقت سحر چنگ بنالد
1 چیست آن گوهر که می زاید ز دو دریا روان صورت آن در ولیکن باشدش از جزع جان
2 همچو باران لیک او را از دو خورشید است اثر کآن دو خورشید جهان بین را از آن باشد زیان
1 ز پیش از آنکه برتابی عنانت دلم همراه شد با کاروانت
2 همی سوزد در آتش از غم آن که باد سرد یابد گلستانت
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به
دیدگاهها **