ای که از عشق و عقل می‌لافی از قاآنی قطعه 17

1 این چه جشنست ‌کزو جان جهان در طرب است در نُه افلاک از او سور و سرور عجب است

2 چرخ در رقن و زمی سرخوش ویتی سرمست راست ‌پرسی طرب اندر طرب اندر طرب است

1 دلی که هر چه کند بر مراد یار کند نخست ترک مراد خود اختیارکند

2 گرچه ترک مراد خود اختیاری نیست که عاشق آنچه نماید به اضطرارکند

1 ای‌دل اقبال ‌و سعادت نه به سعی ‌و طلب است این‌چنین‌کامروایی نه به عقل و ادب است

2 جامهٔ بخت به اندازهٔ دانش نبرند زانکه‌دوران‌را گردش به‌خلاف‌حسب است