کسی که در رهش از از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 10

1 کسی که در رهش از پا و سر خبردار است نه عاشق است که در بند کفش و دستار است

2 غمی به گرد دلم جلو‌ه‌گر شده که از آن غباری ار بنشیند بر آسمان بار است

3 بدیگران ببر ای باد بوی نومیدی که در خرابهٔ ما زین متاع بسیار است

4 بر آستانه او عاشقانه جان درباخت رضی که در غم عشقش هنوز بیمار است