زخم کاویدن بر او الماس از عرفی شیرازی غزل 136

1 زخم کاویدن بر او الماس بستن کار کیست رسم غم خواری نکو می داند این غمخوار کیست

2 مشتری بودن نه حد ماست در بازار دوست چشم بستن از متاع، آخر ببین بازار کیست

3 این وصال جاودان، وین لطف روز افزون، دلا منتم بر دیده، لیک از گریه ی بسیار کیست

4 طعنه بر آرایش دست و میان ما مزن چون نه ای آگه که ناقوس که و زنار کیست

5 لب به دندان، دست در زیر زنخ دارد مسیح گفته ای ای همنشین گویا که این بیمار کیست

6 از شهیدان کوچه های قدسیان، عرفی تو راست زهره ای داری بگو کز غمزه ی خونخوار کیست