آنکه پنهان دل ز مردم می از اسیری لاهیجی غزل 142

1 آنکه پنهان دل ز مردم می برد پیداست کیست پرده ناموس رندان میدرد پیداست کیست

2 انکه از ناز و تکبر سوی مشتاقان خویش هرگز از چشم ترحم ننگرد پیداست کیست

3 دیدن رویش جهانی گر تمنا می کند آنکه از نخل جمالش برخورد پیداست کیست

4 در بیابان فراقش عالمی سرگشته اند زان میان آنکو بوصلش ره برد پیداست کیست

5 گر گرفتاران دام عشق اویند بیشمار آنکسی کو عاشق خود بشمرد پیداست کیست

6 خلق قانع زو بنامی وانکه شهباز دلش در هوای بی نشانی می پرد پیداست کیست

7 ای اسیری زندگی از چشمه حیوان مجو کانکه آب لعل او جان پرورد پیداست کیست