کسی که بر اثر مدعای خویشتن از عرفی شیرازی غزل 82

1 خوناب آتشین ز سر من گذشته است وین سیل آتش از جگر من گذشته است

2 مرغ هوای خلدم و تا پر گشوده ام صد تیر غم ز بال و پر من گذشته است

1 من نگویم که درین شهر ستمکاری هست همه دانند که ما را به تو بازاری هست

2 حد من نیست که در پیش تو گویم سخنی دوست داند که مرا قوت گفتاری هست

1 گرد محنت به طوف منزل ماست زهر غم تشنه ی لب ماست

2 برق آتش فروز جوهز کل دود اندیشه های باطل ماست