کیست کاین فتنه نشاند که از همام تبریزی غزل 197

1 کیست کاین فتنه نشاند که تو می‌آغازی کیست بر روی زمین کش تو نمی‌اندازی

2 نیست در جمله جهان مثل تو صاحب حسنی چشم را گوی که زو دیده‌ام این غمازی

3 پیش از آن کز غم تو خانه بپردازد دل خوش بود گر نفسی با دل من پردازی

4 همچو نایم به دم و ناله بسی داشته‌اند چه بود نیز چو چنگم نفسی بنوازی

5 گر شود جمله جهان خصم مپندار که دست دارم از دامنت ای دوست به بازی بازی

6 ذره‌ای کم نکنم در هوست هیچ عیار گر صدم بار چو زر در غم خود بگدازی

7 نازنینی و شد اندر سر ناز تو همام شد حقیقت که بدان روی نکو می‌نازی