مرا کی باشد آن یارا که چشم از یار از جامی غزل 375

1 مرا کی باشد آن یارا که چشم از یار بربندم به قول پند گویان دیده از دیدار بربندم

2 برفت از دست من سررشته تسبیح کو تاری ز زلف تار تار یار تا زنار بربندم

3 نیارم شرح غمهای دل از پهلو برون دادن اگر پهلوی هم صد نی چو موسیقار بربندم

4 چو دستم کوته است از دامن آن گل چه حاصل زان اگر صددسته گل بر یادش از گلزار بربندم

5 ز هجران سینه ام بشکافت کو پیکانی از تیرش کزان مرهم شکاف سینه افگار بربندم

6 نفس برنایدم بی ناله زار از درون هرگز بمیرم گر دهان از ناله های زار بربندم

7 مرا شد نکته باریک از خیال آن میان جامی مغنی کو که بر عود سخن این تار بربندم