1 آن کس که به بندگی قرارش باشد با چون و چرای او چه کارش باشد

2 گر بنده ای اختیار در باقی کن آن خواجه بود که اختیارش باشد

1 تا رهبر تو طبع بدآموز بود بخت تو مپندار که پیروز بود

2 تو خفته به عیش و شب عمرت کوتاه ترسم که چو بیدار شوی روز بود

1 گفتم که زرخ پردهٔ عزّت بردار بسیار کس اند منتظر آن دیدار

2 نیکو سخنی بگفت آن زیبایار دیدار قدیم است برو دیده بیار