آن کیست که آگاه ز از باباافضل کاشانی رباعی 20

1 ای ذات تو در دو کون مقصود وجود نام تو محمد و مقامت محمود

2 دل بر لب دریای شفاعت بستم زان روی روان می کنم از دیده دو رود

1 گر خلوت و عزلت است سرمایهٔ تو هرگز به ضلالت نرسد پایهٔ تو

2 مانند هما مجرد آ تا بینی ارباب سعادت همه در سایهٔ تو

1 از هستی خود چو بی خبر خواهم بود این جا بُدنم هیچ نمی دارد سود

2 زین مزبله زود رخت بر باید بست وز ننگ وجود تا عدم رفتن زود