زندهٔ جاوید کیست کشتهٔ شمشیر دوست از قاآنی غزل 16

1 زندهٔ جاوید کیست کشتهٔ شمشیر دوست دل که مرا در برست به که به زنجیر دوست

2 دیده عزیزم ولی یار چو گیرد کمان دیده سپر بایدم کرد بر تیر دوست

3 پای به میدان عشق گر بنهی بنگری مردم آزاده را رشک به نخجیر دوست

4 در همه عالم دلی رسته نبینی ز بند صید گر اینسان کند زلف گرهگیر دوست

5 گردن تسلیم پیش آور قاآنیا ور سر و جان می‌رود در سر تقدیر دوست