1 کسی که مدت سی سال شعر باطل گفت خدای بر همه کامیش داد پیروزی

2 کنون که روی نهد جمله در حقیقت شرع چه اعتقاد کنی باز گیردش روزی

3 برو که عاقل از این اختیار آن بیند که کشت تشنه نبیند ز ابر نوروزی

4 ز شعر نفس تو آن بارهای عار کشید که چون هلال به طفلی درآیدش کوزی

5 ز شرع جان تو آن شعلهای نور کشد کزو به هر فلکی آفتابی افروزی

6 ولیک تا تو همان عود وزن می‌سازی ولیک تا تو همان عود بحر می‌سوزی

7 تو حرف شرع کی آری برون ز مخرج شعر تو علم آنت نباشد کزین در آن توزی

8 توراء شرع به آخر همی بری و خطاست چو عین شعر به آخر بری بیاموزی