1 آن که یک ذره غمت در دل پر غم دارد اگر انصاف دهد عیش دو عالم دارد

2 دیده با قد تو کی سایه طوبی جوید سینه با داغ تو کی خواهش مرهم دارد

3 کم و بیش آن که به دو چشم ترحم دای هرگز اندیشه نه از بیش و نه از کم دارد

4 عاقلی کز شکن زلف تو دیوانه شود سر این سلسله باید که محکم دارد

5 آن که کام از لب شیرین تو خواهد، باید نیش را بر قدح نوش مقدم دارد

6 من سودا زدهٔ جمعم ز پریشانی دل کاین پریشانی از آن طرهٔ پر خم دارد

7 شاکرم شاکر اگر زهر پیاپی بخشد خوش‌دلم خوش‌دل اگر نیش دمادم دارد

8 گر مکرر سخن تلخ بگوید معشوق عاشق آن است که این نکته مسلم دارد

9 یارب از هیچ غمی خاطرت آزرده مباد که فروغی ز غمت خاطر خرم دارد