1 که میرود بجناب رفیع آصف عهد که با فلک ز علو بر زد آستانه او

2 غیاث دولت و دین هندوی مبارک رای که مثل او بهنر نیست در زمانه او

3 ستوده ئی که بود با نسیم الطافش دم مسیح خجل از هوای خانه او

4 نپرسدش که چرا وعده را وفا نکند نداند آنچه بباشد درین بهانه او

5 اگر ز بنده برافروخت آتش غضبش بآب دیده نشاند رهی زبانه او

6 و گر زقلت مال است دور باد ازو که اینقدر نتوان یافت در خزانه او

7 ز دام غم نرهد تا بحشر مرغ دلم اگر وظیفه نیابد دمی ز دانه او

8 چگونه باز کند خو ز دانه کرمش دلی که نیست بجز مرغ آشیانه او