تنک بر جان در گلو راه نفس از صامت بروجردی غزل 50

1 تنک بر جان در گلو راه نفس کی می‌شود ای خدا این مرغ بیرون از قفس کی می‌شود

2 هر که چون عنقار جوی بی‌نشانی آب خورد همنشین و همدم اهل هوس کی می‌شود

3 آفتاب آسا کسی کاندر سپهرش منزلست الفت او گرم با هر خار و خس کی می‌شود

4 مانده دل در آرزوی حرف تلخی از لبت زان شکر شیرین دهان این مگس کی می‌شود

5 خسته اندر بیابان مانده دور از قافله اضطرابش کم ز گلبانگان جرس کی می‌شود

6 عمر در نظاره پنهان به زلفت شد تمام دزد در شب ایمن از خوف عسس کی می‌شود

7 گفتنی از شمشیر نازت روزی اندر خو نکشم صبر و طاقت شد تمام اینکار پس کی می‌شود

8 از حریمت مانده‌ایم ای کعبه اقبال دور بر طواف خاک کویت دسترس کی می‌شود

9 تا سوار توسن طبعی برو (صامت) براه داد مقصود دلی با این فرس کی می‌شود