1 آنکه بر سلطان گردون نور رایش غالبست پادشاه آل یاسین مجد دین بوطالبست

2 آسمان همت خداوندی که همچون آسمان همتش بر طول و عرض آفرینش غالبست

3 آنکه او تا در سرای آفرینش آمدست تنگ عیشی از سرای آفرینش غایبست

4 بحر در موج شبانروزی دلش را زیر دست ابر در باران نوروزی کفش را نایبست

5 آز محتاجان چو کلکش در مسیر آمد بسوخت آز گویی دیو و کلک او شهاب ثاقبست

6 دی همی گفتم که از دیوان رای صائبش آفتاب و ماه را هر روزی نوری راتبست

7 آسمان گفتا چه می‌گویی که گوید در جهان پرتو نور نبوت را که رایی صایبست