1 کی تواند بود بی وجه معاش هر که اندر عالم هستی بود

2 لیکن از ساقی می افزون خواستن نزد هشیاران ز بد مستی بود

3 با کفاف روزگار ایدل بساز کز خوشی گر بگذری کستی بود

4 کفه میزان تهی باشد بلند وانکه پر بارست در پستی بود

5 نی شکر دارد از آن در بند ماند سرو آزاد از تهی دستی بود