آنکه کوه درد را بر آه بی از جویای تبریزی غزل 380

1 میانش نیست از جوش نزاکت در نظر پیدا بود چون معنی از مصرع زقد او کمر پیدا

2 ندارم آگهی از حال دل لیک اینقدر دانم که گاهی می شود در دود آهم چون شرر پیدا

1 لایق نبود کینهٔ چرخ اهل صفا را معذور توان داشتن این بی سر و پا را

2 دولت نتوان یافتن از پهلوی خست هرگز نکند کس به مگس صید هما را

1 گرچه باشد در بر ما دلبر می نوش ما نیست جز ما چون کمان حلقه در آغوش ما

2 هیچگه آواز بوی غنچه ای نشنیده ای؟ غافلی از جوش فریاد لب خاموش ما