مرا کی از سبوی می گزیر است از سلیم تهرانی غزل 274

1 مرا کی از سبوی می گزیر است که در روز خمارم دستگیر است

2 به نامه چون نویسم راز دل را حدیثم شعله و کاغذ حریر است

3 دل دیوانه ای در بند دارم نفس در سینه ام زنجیر شیر است

4 ز سودای دلم او را زیان نیست ندانم از چه زلفش شانه گیر است

5 غنی خوشدل شود از مرگ محتاج چو میرد تشنه ای، عید غدیر است

6 سلیم انفاس او تأثیر دارد نسیم صبح، فرزند دو پیر است