ای موی سپید! از مجیرالدین بیلقانی رباعی 141

1 شش جهت ملک را کار یکی در ده است کز پس هفتم قران ملک به دست شه است

2 مادر هفت آسمان گر چه همه فتنه زاد تا به مراد دلش حامله شد نه مه است

1 چه شب است این که درو خون ستم ریخته اند بر شکر ریز دعا زر کرم ریخته اند

2 موکب قدر رسید و به ره قدر سپاس آب صد جشن جم و عید حرم ریخته اند

1 هر دیده که در تو نیک نظر کردست دل را ز هزار غم خبر کردست

2 گم شد ز میان دلی که یک ساعت با هجر تو دست در کم کردست