1 کدام عهد نکویان عهد ما بستند به عاشقان جفاکش که زود نشکستند

2 خدا نگیردشان گرچه چارهٔ دل ما به یک نگاه نکردند و می‌توانستند

3 نخست چون در میخانه بسته شد گفتم کز آسمان در رحمت به روی ما بستند

4 مکن به چشم حقارت نظر به درویشان که بی‌نیاز جهانند اگر تهی دستند

5 حریف عربدهٔ می کشان نه‌ای ای شیخ به خانقاه منه پا که صوفیان مستند

6 غم بتان به همه عمر خوردم و افسوس که آخر از غمشان مردم و ندانستند

7 ز جور مدعیان رفت از درت هاتف غمین مباش گر او رفت دیگران هستند