کدام دل که ز عشق تو پای در از کمال خجندی غزل 211

1 کدام دل که ز عشق تو پای در گل نیست چه جور کز تو بر آشفتگان بیدل نیست

2 بفرقت توام از زندگی ملال گرفت که بی وصال تو از عمر هیچ حاصل نیست

3 حقیقت است که دارد طبیعت حیوان کسی که روی تو دید و بطبع مایل نیست

4 نرفت سیل سرشکم ز آستان تو دور که رفتن از در دولت طریق سایل نیست

5 ترا که عقل تمام است ناصحا باری چرا نصیحت شخصی کنی که عاقل نیست

6 کمال حسن نرا بر تو چون کنده روشن که هیچ آینه با آن جبین مقابل نیست

7 بغایتی برسید اتصال من با دوست که جز کمال کسی در میانه حایل نیست