گر هست سعادتت از اوحدالدین کرمانی رباعی 147

1 خواهی که ببینی دل کارآگه را و از خود به خدا عیان ببینی ره را

2 بر تخت درون نشان به شمشیر زبان شاهنشه لا اله الّا الله را

1 بیرون تر ازین جهان جهانی دگر است جز جنّت فردوس مکانی دگر است

2 آزاده نسب زنده به جانی دگر است وآن گوهر پاکشان زکانی دگر است

1 آنجا که نه پیدا نه نهان در گنجد کی داعیهٔ سود و زیان در گنجد

2 اما چو گناه عاصیان عفو کنند باشد که رهی در آن میان در گنجد