چه دردست این که از حکیم نزاری قهستانی غزل 421

1 چه دردست این که آرامی ندارد چه دورست این که انجامی ندارد

2 نگه کردم به دنیا ذرّه یی نیست که از خورشید اعلامی ندارد

3 ندیدم هیچ صاحب دل ندیدم که بر کف هم چو جم جامی ندارد

4 به واجب عزّتِ درویش می دار که سلطان است اگر شامی ندارد

5 مکن بر مردمِ عاشق ملامت که بیش از عاشقی کامی ندارد

6 جمادست آن به معنی جانور نیست که خاطر با دل آرامی ندارد

7 به انسان کی کند ترجیح وحشی که گردن بستۀ دامی ندارد

8 چه می خواهی نزاری را که بینی نزاری جز همین نامی ندارد

9 سری دارد فدایِ مقدمِ دوست به گردن بیش از ین وامی ندارد