چه خوش باشد که باشد از امیرعلیشیر نوایی غزل 226

1 چه خوش باشد که باشد در بهارم کنار جوی و سروی در کنارم

2 گهی باشد به سبزه افت و خیزم گهی باشد به ساغر گیر و دارم

3 بود چون آب چشم و آتش دل تذروان بر کنار جویبارم

4 ز دست ساقی گلرخ دمادم می گلگون کند دفع خمارم

5 همینم گر بود ارزانی از چرخ توقع شوکتی دیگر ندارم

6 بلندان را چو آخر خاکساریست بحمدالله کز اول خاکسارم

7 ز بت گردید سوی قبله‌ام رو ز پیر دیر ازین رو شرمسارم

8 خودی از خود بیفکندم چو فانی سبک‌تر شد براه عشق بارم