هر کجا موجی ست، از مژگان از سلیم تهرانی غزل 299

1 هر کجا موجی ست، از مژگان ما برخاسته ست ابر تر گردی ست کز دامان ما برخاسته ست

2 همت ما ذره را از خاک تنها برنداشت گوی خورشید از خم چوگان ما برخاسته ست

3 سینه را دشمن سپر کرده ست پنداری که باز موی جوهر بر تن پیکان ما برخاسته ست

4 ای فلک تا نیم جانی هست، سامانی بده تا تو فکر نان کنی، مهمان ما برخاسته ست

5 هر کسی را از پی کاری سلیم انگیختند آسمان بر پا برای جان ما برخاسته ست