1 هر کجا موج زند جام شرابی دام است ساغر باده، گل صبح و چراغ شام است

2 روشنایی ز فروغ می گلگون داریم روزن خانه ی ما باده پرستان جام است

3 قلعه ی قهقهه ی کبک بود دامن کوه پای خم هست، چه پروای غم ایام است

4 از محبت کسی آسیب نبیند هرگز عشق آهوست، همین است که شیراندام است

5 نیست در دوستی خلق بجز بیم خطر طفل را دامن مادر چو کنار بام است

6 هر که زین باغ نظر بست، فراغت دارد چشم پوشیده، ز آفت، زره بادام است

7 ره و رسم کرم از دور برافتاده سلیم می دهند آنچه کریمان به گدا، دشنام است!