وصلی که مرا به از مجیرالدین بیلقانی رباعی 136

1 یک شبه وصل تو ز صد جان بهست ناز تو از ملک خراسان بهست

2 بوسی از آن لعل شکر بار تو گر بدهی بی جگر از جان بهست

1 نصیحت می‌کنم دل را که دامن درکش از یارم چو با دل بر نمی‌آیم به رنج دل سزاوارم

2 اگر معزولم از وصلش ندارم غم بحمدالله که در دیوان هجرانش منم تنها که بر کارم

1 ایهاالعشاق باز آن دلستان آمد پدید جان برافشانید کان آرام جان آمد پدید

2 چشم بگشایید هین کان تلخ پاسخ رخ نمود لب فرو بندید کان شیرین زبان آمد پدید