کو شیفته ای کجاست از حکیم نزاری قهستانی غزل 1019

1 کو شیفته ای کجاست چون من بر باد فراق داده خزمن

2 بگذاشته جان و تن معطل بی جان چه کنم کجا برم تن

3 بی جان چه کند سفر ، مجویید چیزی که کسی نیافت از من

4 در کوره ی آتش جدایی نی من که چو موم گردد آهن

5 با دل گفتم که پرده راز یکباره ز روی بر میفکن

6 گفت این چه حکایت است رفتم من هم چو تو نیستم تو جان کن

7 من گرد دهان دوست گردم نی هم جو توام به کام دشمن

8 می گرد به گرد سر چو گردن از طوق وفا کشید گردن

9 ای نور دو دیده ی نزاری بی روی تو نیست دیده روشن

10 فریاد رسم ز هجر فریاد مگذار چنینم آخر ای جَن