1 آرامِ مَنا! کجاست آرامگهَت ره سوی تو کو؟ که سوی من باد رهت
2 زین روی که مه به شب بُوَد، روزِ رهی شب گشت در آرزوی روی چو مهت
1 بگسلم از تو، با که پیوندم؟ از تو گر بگسلم به خود خندم
2 بخت بیدار یاور من شد ناگهان زی در تو افکندم
1 در راه طلب اگر تو نیکو باشی فرماندهٔ این سرای نه توی باشی
2 اول قدم آن است که او را طلبی واخر قدم آن است که خود او باشی
1 ای عمر عزیز داده بر باد از جهل وز بیخبری کار اجل داشته سهل
2 اسباب دو صد ساله سگالیده به پیش نا یافته از زمانه یک ساعت مهل