روی او را کجا توان از جهان ملک خاتون غزل 1140

1 روی او را کجا توان دیدن یا گلی از وصال او چیدن

2 تا به کی چون قلم توان جانا گرد کویت به فرق گردیدن

3 در نگنجد بتا به مذهب عشق از عزیزان همه جفا دیدن

4 گریه ابر خوش بود به چمن صبحدم همچو غنچه خندیدن

5 کام دل از جهان خوشست ولیک نبود هیچ چون جهان دیدن

6 وصل یارست از جهان مقصود نه چو کفّار بت پرستیدن

7 در لب جوی و پای گل چه خوشست با نگاری به سبزه غلطیدن