جایی که در بقا فرازست آنجا از کمال‌الدین رباعی 3

1 در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان داشت خویشتن را به ازین زیر و زبر نتوان داشت

2 سرخ روییّ خود از لعل تو می دارم چشم وین چنین چشم کز از خون جگر نتوان داشت

1 تا بکف جام می توانم دید زهد و سالوس کی توانم دید؟

2 نکنم یاد زهد و صومعه هیچ تا رخ ترک فی توانم دید

1 باد بر خاک ترک تازی کرد با عروسان خفته بازی کرد

2 ابر از آب دیده وقت سحر جامۀ شاخ را نمازی کرد