1 بهر کجا که رسد عشق شاه محترمست صفات عشق تو گفتن نشانه کرمست

2 مرو بپیش، که ترسم که باز گردانند که علت حدثان نفی معنی قدمست

3 بدان که: جان تهی همچو جسم بی جانست نخواهمش بکف آرم، اگرچه جام جمست

4 رقیب خواست که آزار من کند ز حسد حبیب گفت: مرنجان، که آهوی حرمست

5 ندای دوست بجانها نمیرسد دایم ندای او نشنیدن نشانه صممست

6 میان صومعه دیدیم طاعتست و نماز بکوی عشق رسیدیم عاشقان همه مست

7 شراب عشق بمی خوارگان مجلس ده حدیث زاهد خودبین مگو، که کم ز کمست

8 رقیب واقعه عشق را نمی داند بپیش مردم عارف رقیب کالعدمست

9 قلم برندی قاسم زدند روز ازل همه حکایت دل مقتضای آن رقمست