1 آنجا که وصف سرو گل اندام ما کنند جانها به جای جامه به بویش قبا کنند

2 آنان که یافتند اثر کیمیای «فضل » مس را به التفات نظر کیمیا کنند

3 ای خسته ای که بی خبر از درد دوستی بی درد، فکر کن که تو را چون دوا کنند

4 بگذر ز کبر و رو به درش کن که بی ریا مردان راه، رو به در کبریا کنند

5 ای در هوای مهر تو هر ذره جوهری کز جسم پاکش آینه جم نما کنند

6 ارزان بود به جان عزیز تو یک نفس وصل تو را به هر دو جهان گر بها کنند

7 روی تو را به چشم حقیقت ندیده اند آنان که نفی دیدن حسن خدا کنند

8 چشمی که لوح چهره نشوید ز نقش غیر کی با خیال روی تواش آشنا کنند

9 خاک در تو گوهر کحل بصیرت است روحانیان از این شرفش توتیا کنند

10 خون در میان چشم و دل ما فتاده است کو مجمعی که پرسش این ماجرا کنند؟

11 جان پرورند هر نفس از بوی روح بخش در مجلسی که شعر نسیمی ادا کنند