کجاست فتنه که آن شوخ را از عرفی شیرازی غزل 216

1 کجاست فتنه که آن شوخ را سوار کند زمانه را گل آشوب در کنار کند

2 گناه کارم و دردا که نیست آن عزت که انفعال به عفوم امیدوار کند

3 برای آن که دلیرش کند به خون ریزی زمانه شوق تو را مایل شکار کند

4 به ناله نرم بسازم دلت ، از آن ترسم که نالهٔ دگری در دل تو کار کند

5 خوش آن که پیش تو پرسند حال عرفی را شکایتی به کنایت ز روزگار کند