سامان شادمانی و برگ طرب از سلیم تهرانی غزل 189

1 سامان شادمانی و برگ طرب کجاست دارم دلی که پاکتر از خانه ی خداست

2 گر صد بهار آمده، بیرون نمی رود فصل خزان به گلشن ما پای در حناست

3 افتادگی به وصل مرا سربلند کرد بخت سیاه بر سر من سایه ی هماست

4 منصور هرچه هست خود اقرار می کند از چوب و ریسمان دگر آیا چه مدعاست

5 شب های وصل، مضطرب از غمزه می شویم نادیدنی ست روی عسس، گرچه آشناست

6 ای وای اگر به شکوه زبان آشنا کنیم مهر خموشی لب ما مهر کربلاست

7 عمرم چو گردباد به سرگشتگی گذشت خاک وجود من مگر از گرد آسیاست

8 مجنون عشق در ره آوارگی سلیم چون سنگ آسیا به سماع از صدای ماست