ای که می پرسی ز من کان ماه از هلالی جغتایی غزل 49

1 ای که می پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست؟ منزل او در دلست، اما ندانم دل کجاست

2 جان پاکست آن پری رخسار، از سر تا قدم ور نه شکلی این چنین در نقش آب و گل کجاست؟

3 ناصحا، عقل از مقیمان سر کویش مخواه ما همه دیوانه ایم، این جا کسی عاقل کجاست؟

4 آرزوی ساقی و پیر مغان دارم بسی آن جوان خوبرو و آن مرشد کامل کجاست؟

5 در شب وصل از فروغ ماه گردون فارغم این چنین ماهی، که من دارم، در آن محفل کجاست؟

6 روزگاری شد که از فکر جهان در محنتم یارب! آن روزی که بودم از جهان غافل کجاست؟

7 نیست لعل او برون از چشم گوهر بار من آری، آری، گوهر مقصود بر ساحل کجاست؟

8 چون هلالی حاصل ما درد عشق آمد، بلی عشقبازان را هوای زهد بی حاصل کجاست؟