ای که می پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست؟
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 ای که می پرسی ز من کان ماه را منزل کجاست؟ منزل او در دلست، اما ندانم دل کجاست
2 جان پاکست آن پری رخسار، از سر تا قدم ور نه شکلی این چنین در نقش آب و گل کجاست؟
3 ناصحا، عقل از مقیمان سر کویش مخواه ما همه دیوانه ایم، این جا کسی عاقل کجاست؟
4 آرزوی ساقی و پیر مغان دارم بسی آن جوان خوبرو و آن مرشد کامل کجاست؟
5 در شب وصل از فروغ ماه گردون فارغم این چنین ماهی، که من دارم، در آن محفل کجاست؟
6 روزگاری شد که از فکر جهان در محنتم یارب! آن روزی که بودم از جهان غافل کجاست؟
7 نیست لعل او برون از چشم گوهر بار من آری، آری، گوهر مقصود بر ساحل کجاست؟
8 چون هلالی حاصل ما درد عشق آمد، بلی عشقبازان را هوای زهد بی حاصل کجاست؟