کجا روم که به دردم رسید از جویای تبریزی غزل 359

1 کجا روم که به دردم رسید و هیچ نگفت فغان که نالهٔ زارم شنید و هیچ نگفت

2 چو دید شوخی شبنم ببرگ گل در باغ لب از حجاب به دندان گزید و هیچ نگفت

3 گرفتمش سر راهی به خاک و خون غلطان رسید بر سرم، آهی کشید و هیچ نگفت

4 بگفتمش که کباب نگاه کیست دلم به خنده جا نب من گرم دید و هیچ نگفت

5 شنید شکوهٔ اغیار را ز من جویا ز غیر خاطرش از جان رمید و هیچ نگفت