هر گاه که از مهر به کین میل از عرفی شیرازی غزل 58

1 هر گاه که از مهر به کین میل تو بیش است اول نمک سینه ی ما باش که ریش است

2 معشوق در آغوش و مرا آیینه در کف از بس که دلم شیفته ی زشتی خویش است

3 زندان بود آمیزش آن کز ره عادت در کشمکش صحبت بیگانه و خویش است

4 دانم که شفیق اند طبیبان همگی، لیک مرهم که نه معشوق نهد دشمن ریش است

5 با کعبه روان انس نگیرد دل عرفی دایم قدمی چند ازین قافله پیش است