1 وقتیکه یلان برند بر کنده حسد وازاد بدل بر نهد از بنده حسد
2 حقا که پسندیده بود نزد خرد بر دولت مرده گر برد زنده حسد
1 مرا ز جور تو ای روزگار سفله نواز بسیست غصه چگویم که قصه ایست دراز
2 بناز میگذرانند عمر بیهنران هنروران ز تو افتاده اند در تک و تاز
1 ایدل گرت شناختن راه حق هواست خود را بدان که عارف خود عارف خداست
2 غم ره مده بخویشتن ار وقت خوش نماند زیرا که وقت فوت شد اما خوشی بجاست