کی دل به جهان بنگرد و ناز و نعیمش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 کی دل به جهان بنگرد و ناز و نعیمش چون آتش دل برنفروزد ز نسیمنش
2 آن غمزه که از یاد شهیدان طرب افزاست بالله که به یک ناله توان کرد رحیمش
3 در محفل آن در ننشینم که ز حشمت از شاهی کونین کند عار ندیمش
4 ممنونم از آن غمزه که از کام دل من شیرینی امید برد تلخی بیمش
5 دل زایر دیریست که هنگام زیارت جبریل وضو کرده درآید به حریمش
6 ما لالهٔ آن باغ و بهاریم که در صبح بر باد رود شبنم شادی ز نسیمش
7 آن دل که در او شعله زند مهر جمالش در سایهٔ طوبی تو آسیب جحیمش
8 عرفی کند اندیشهٔ درمان غم دل عاشق نه چنین است، بخوانید حکیمش