مهر جمالش از دل دیوانه کی شود از جامی غزل 349

1 مهر جمالش از دل دیوانه کی شود سودای شمع از سر پروانه کی شود

2 این دل که رخنه شد از غم نه جای اوست شبها ز سدره ساکن ویرانه کی شود

3 شد سوی گشت آن مه و من بر سر رهش در انتظار تا طرف خانه کی شود

4 آنجا که می به یاد لب او کنند نوش بی های و هوی و نعره مستانه کی شود

5 در باده گر نه چاشنیی باشد از لبش پیمان زهد در سر پیمانه کی شود

6 دل را خیال می نکشد جز به خال او او مرغ زیرک است به هر دانه کی شود

7 جامی اگر شمایل لیلی نبیندش مجنون صفت به عاشقی افسانه کی شود