سخن چون می‌سرایم، از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1426

1 به آب از آتش می داده ام خاک مصلّا را به باد، از نالهٔ نی دادهام، ناموس تقوا را

2 جبین را سجده فرسای در پیر مغان کردم به بام کعبهٔ دل می زنم، ناقوس ترسا را

1 شور دلها بود ترانه ما نمک دیده ها فسانه ی ما

2 دست پروردگان صیادیم قفس ماست، آشیانه ما

1 زهی از خار خارت شعله در جان، گلستان‌ها را ز لعلت، مهر خاموشی به لب، سوسن زبان‌ها را

2 بهار عارضت هر گوشه، صد بی‌خانمان دارد زدند آتش ز شوقت، عندلیبان آشیان‌ها را