سخن چون می‌سرایم، از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1426

1 ز عشق، شور جنون شد، یک از هزار مرا سواد سنبل خط، شد سیه بهار مرا

2 به وادیی زده عشق تو پنجه در خونم که شمع، دیدهٔ شیر است، بر مزار مرا

1 دل فلک معنوی است، عقل رصددان او داغ محبت بود اختر تابان او

2 ابجد عشق و ولاست حکمت اشراقیان والی یونان بود طفل دبستان او

1 درعشق شد به رنگ دگر روزگار ما تغییر رنگ ماست خزان و بهار ما

2 از خویش می رویم سبکتر ز بوی گل بر طرف دامنی ننشیند غبار ما