کی زر دنیا برآرد پریشانی از جویای تبریزی غزل 75

1 کی زر دنیا برآرد پریشانی مرا گشته جزو تن چو گل تشریف عریانی مرا

2 دامن آلوده شست اشک پشیمانی مرا حاصل از تر دامنی شد پاکدامانی مرا

3 مانع جودم نمی گردد تهی دستی که هست هر مژه دست دگر در گوهر افشانی مرا

4 جای از بس داده ام در سر هوای عشق را تختهٔ مشق جنون شد لوح پیشانی مرا

5 تا به کی باشم به بند عیب پوشیهای خلق چشم بستن چون نگه کرده است زندانی مرا

6 شد دل از فیض شکستن آشنای بحر وصل چون حباب آخر عمارت کرد ویرانی مرا

7 تنگ گیرد گر چنین گردون دون بر بیدلان دور دامانش کند جویا گریبانی مرا