چون شب برسد ز صبح‌خیزان می‌باش از ابوسعید رباعی 371

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما

1 از ما همه عجز و نیستی مطلوبست هستی و توابعش زما منکوبست

2 این اوست پدید گشته در صورت ما این قدرت و فعل از آن بمامنسو بست

1 کردیم هر آن حیله که عقل آن دانست تا بو که توان راه به جانان دانست

2 ره می‌نبریم وهم طمع می‌نبریم نتوان دانست بو که نتوان دانست