چون یار برقص آید من مطربی از اسیری لاهیجی غزل 395

1 چون یار برقص آید من مطربی آغازم ور من بسماع ایم یارست نوا سازم

2 از مهر رخش گردد ذرات جهان رقصان در جلوه چو می آید آن دلبر طنازم

3 در حسن رخ جانان جان گشت چنان حیران کز تاب جمال او با خویش نپردازم

4 از شوق جمال تو بربوی وصال تو در انجمن و خلوت با یاد تو همرازم

5 اسرار غم عشقت میداشت دلم پنهان دردا که فتاد اکنون از پرده برون رازم

6 سودای جهان یکسر کردیم برون از سر تا سوز غم عشقت شد مونس و دمسازم

7 گر زانکه گداگشتم بی برگ و نوا گشتم برجمله شهنشاهان از عشق تو می نازم

8 گر عشق جهان سوزت با ما نفسی سازد یک لحظه ز عقل و دین بنیاد براندازم

9 گر جان اسیری را دادی بوصالت ره شکرانه آن خود را پیش تو فدا سازم