چون رسد روزی به وقت خویشتن از فریومدی قطعه‌ 828

1 اینمنزل خجسته که بس روحپرورست از فرخی و خوش نفسی خلد دیگرست

2 سوزد چو آتشی غم دلها هوای او گوئی که خاکش از ارم آبش ز کوثرست

1 این سعادت بین که باز اهل خراسان یافتند وین کرامت بین که از تأیید یزدان یافتند

2 بودشان از آتش محنت جگرها تافته چون خضر در ظلمت غم آب حیوان یافتند

1 شاد باش ای دل که بختت پیشوایی می‌کند سوی نویین جهانت رهنمایی می‌کند

2 خسرو خسرو نشان تالش که از بهر خدای اهل دانش را به مردی کدخدایی می‌کند