چون رسد روزی به از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 828

1 چون رسد روزی به وقت خویشتن زحمت جستن چه بر خود می‌نهی

2 بی‌اجل چون کس نخواهد مُرد نیز پس چرا بر عجز و سستی تن دهی

3 رزق مقسومست لا ترحل به موت محتوم است لا تغفل بهی