چون گشودم فال بخت از از عمادالدین نسیمی غزل 17

1 چون گشودم فال بخت از مصحف روی حبیب آیت نصر من الله آمد و فتح قریب

2 سوره قاف است رویش هر که این مصحف بخواند گرچه کافر می نماید انه شی ء عجیب

3 رسم عشق و عاشقی اکنون پدید آید ز نو چارده خط چون عیان شد بر رخ ماه حبیب

4 گرنه سر کفر و دین خواهد گشودن در جهان از چه بندد زلف را بر چهره یار من صلیب

5 ای دل شوریده من! چون نشان داری ز دوست؟ چون خط او یافتی بر خوان و بردارش نصیب

6 چون سکندر گر ننوشد هر که او آب حیات زان سواد وجه جانان صورتی باشد غریب

7 چون برآرد از چمن گل بوستان فضل حق ای بسا عاشق که باشد در فغان چون عندلیب

8 پیش وجهش هالک آمد جمله عالم ای نسیم! شاد زی زان روی و خرم، گو بمیر از غم رقیب