چه گیرایی ست یارب جلوه از حزین لاهیجی غزل 147

1 چه گیرایی ست یارب جلوه گیسوکمندان را؟ که بگسست از صنم، پیوند جان زناربندان را

2 قیامت پیش ازین می ریخت بر دل طرح آشوبی کنون چون سایه در خاک است، این بالابلندان را؟

3 شود تخت روان، هر جا رمیدن بستر اندازد سر زانو بود بالین راحت، دردمندان را

4 مرا در عشق او، دل گر فغان برداشت معذورم در آتش ناله ای ناچار، می باشد سپندان را

5 تبسم ریز شد گلبرک یار و شرم رسوایی لب از دندان شبنم می گزد، گل های خندان را

6 بود هم نسبتان را عقد جمعیت به هم، فطری نباشد رشته ای درکار، گوهرهای دندان را

7 بهشت نقد در بر، حسن آن سیمین بدن دارد که بینم سیر چشم نعمتش، مشکل پسندان را

8 حزین ، افتاد دل را در بغل گنجینه داغی که دولت خود به خود رو آورد اقبال مندان را