1 برای طعنه ی ما این همه چه در جوشند که عاقلان همه دیوانه ی قبا پوشند

2 نشاط مستی ما را به شب تماشا کن که روز، باده کشان چون چراغ خاموشند

3 چمن ز بلبل و قمری به کام صیاد است زبس که شاخ گل و سرو، دوش بر دوشند

4 در وصال زن ای دل که همچو خمیازه بتان هند همه خانه زاد آغوشند

5 که رفته است ازین خاکدان، نمی دانم کز آسمان، همه عالم جنازه بر دوشند

6 اگر غلط نکنم، راحت از جهان رفته ست وگرنه موی بر اعضا چرا سیه پوشند

7 سلیم شکوه ازان تندخو خطر دارد خموش باش که دیوار و در همه گوشند